Μετέωρη ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, με μόνο  σύμμαχό της την πόλη, παλεύει να απολαύσει τη διαδρομή, να λειτουργήσει για  λίγο σαν αυτόνομη οντότητα που δεν καθορίζεται από τις κοινωνικές επιταγές. Απαλλαγμένη από τις ιδιότητές της, αυτές της μάνας, της φίλης, της εργαζόμενης και της νοικοκυράς, περπατά, αυτοσαρκάζεται, σκέφτεται, μιλά με τον τόπο, συναντά ανθρώπους και ιστορίες από τα παλιά. Την ίδια στιγμή μπορεί να γελά, να θλίβεται, να υπάρχει. 
Η διαδρομή της ξεκινά από τον Ταύρο με προορισμό το Σύνταγμα.
Τι είναι αυτό όμως που τη βασανίζει, που την απελευθερώνει; Θα καταφέρει εν τέλει να φτάσει;